توی روانپزشکی، یه چیزی داریم به اسم CBT یا cognitive behavioral therapy.
به طور خلاصه، قضیهش اینه که مثلاً یه نفر که یه مشکلی داره، مثلاً همیشه خشمگینه، یا استرس داره، یه جدولی بهش میدن، میگن احساساتتو بنویس توش. با تاریخ و ساعت.
بنویس توی چه موقعیتی اون احساس ایجاد شده؟ چه حسی داشتی؟ چقدر از حسات مطمئنی؟ چی دقیقاً باعثش شده؟ برداشت اصلی تو از اون موقعیت چی بوده؟ چه برداشتهای دیگهای میتونستی داشته باشی؟ از اون برداشتها، چندتا برداشت خوب و چنتا برداشت بد رو بنویس.
بعد از یه مدت، طرف متوجه میشه که توی موقیتهای خاص، همیشه یه برداشت خاص از شرایط داره در حالی که لزوماً برداشتش صحیح نیست. یعنی مثلاً میفهمه که وقتی نمرهش کم میشه، لزوماً آدم بیارزشی نیست.
یعنی عملاً این روش، میاد حسابکتابهای ناخودآگاه ما رو میاره جلو چشممون... و بعد از یه مدت، وقتی توی اون شرایط قرار میگیریم، میتونیم دست خودمونو بخونیم و جلوی خودمونو بگیریم از این که وارد فرایند خودتخریبیِ همیشگی بشیم...
من باور نمیکنم اینایی که میان تو خیابون کف و سوت میزنن، داغدار کشتههای هواپیما باشن...
یا اینایی که عکس سردار سلیمانی رو پاره میکنن...
اینا مردم نیستن...
بعدم، حالا سپاه این همه از آسمون کشور محافظت کرده، یه دفه اشتباه کرده (که بسیار مشکوکه. سپاهی که پهپاد آمریکایی گلوبال هاوک رو توی جنوب میزنه و هواپیمای کناریش که پر از آدمه رو نمیزنه)، دلیل نمیشه کل عملکردش رو ببریم زیر سوال...
تازه، اینا که اصن بحثشون سپاه نیست...
صاف دارن به شخص آقای خامنهای فحش میدن! اون چیکار کرده...
و جدای از اینها، واسه من واقعاً مشکوکه که این خطای انسانی، واقعاً یه خطای انسانی ساده باشه...
اون یارویی که از اصابت موشک فیلم گرفته، چطور توی چهار پنج ثانیه دوربینو در اورده فیلم گرفته؟
این از قبلش هم داشته از آسمون سیاه فیلم میگرفته...
چرا باید یه نفر نصف شب از آسمون فیلم بگیره؟ اونم صاف از همون نقطه...
در برخورد با اعتراضاتی که بو دار به نظر میرسن، باید محتاط بود... و نه احساسی...
از عملکرد سپاه توی این موضوع دفاع نمیکنم. ولی باید صبر کرد تا جعبه سیاه بررسی شه و زوایا روشن شه به مرور.
«تا حقیقت بند کفشهایش را ببندد»، دروغ همهی دنیا رو دور زده...
همین...