یک رزیدنت...

عاشقم نباش،
اما بهم اعتماد کن...

اعتماد از همه چی بالاتره... بالاتره از همه چی...
اعتماد، مقدمه‌ی دوستیه...
اعتماد، آرامشِ خاطره...
اعتماد، یعنی قلب آروم...

شاید دردم اینه که اعتماد ندارم...

به بشر که اعتماد ندارم هیچ،

به خالق بشر هم اعتماد ندارم... به خدا اعتماد ندارم...

چرا؟ چون حتی نمی‌دونم خدایی که می‌پرستم، همون خداییه که باید بپرستم؟ خدای من، کیه؟ اصن خدا، با من خوبه؟ یا می‌خواد چیزیو تلافی کنه؟ من از کجا باید بشناسمش؟ اصن خدا خیلی خوبه، قبول، ولی آیا تو اون موضوعی که خیلی نگرانشم، قراره دخالتی کنه؟ یا مثل بقیه موضوعات اجازه می‌ده که هرچی شد شد؟

قبلاً هم گفتم... خدا پسرخاله‌ی کسی نیست...